datum: 26 mei 2017
In 2007 oordeelde de Ondernemingskamer nog dat het een ondernemer in geval van reorganisatie niet vrijstaat om zonder nadere en deugdelijke motivering af te wijken van de bij eerdere reorganisaties gevolgde gedragslijn ten aanzien van afvloeiingsregelingen voor reorganisatieslachtoffers. Alleen indien de ondernemer aannemelijk zou kunnen maken dat het financieel onoverkomelijk of onredelijk bezwarend is om eerder beleid te continueren kan een ondernemer in redelijkheid tot het besluit komen het tot dan toe door haar gevoerde consistente beleid met betrekking tot ontslagvergoedingen te wijzigen.
In een recente uitspraak (zaaknummer : 200.210.285/01 OK) oordeelde de Ondernemingskamer evenwel dat de motivering van de ondernemer dat afwijking van het eerder gehanteerde sociaal plan was gerechtvaardigd omdat er sinds 1 juli 2015 een aanzienlijke wetswijziging (te weten de Wwz) heeft plaatsgevonden, ook rechters de oude wetgeving niet meer toepassen en de aangeboden regeling (overigens zonder enige onderbouwing) marktconform zou zijn, toereikend was. De omstandigheid dat de ondernemer op geen enkele wijze motiveerde waarom zij werknemers voor en na 1 juli 2015 anders behandelde deed daar niets aan af. Het door de ondernemingsraad ingediende verzoek het reorganisatiebesluit in te trekken werd om die reden afgewezen.
De zienswijze van de Ondernemingskamer anno 2017 wijkt dus aanzienlijk af van de zienswijze anno 2007. Een beroep op de wetswijzing per 1 juli 2015 lijkt vandaag de dag immers toereikend om ook zonder financiële noodzaak te breken met eerder gevoerd consistent beleid met betrekking tot ontslagvergoedingen. Waar de kantonrechtersformule bij het opstellen van sociale plannen tot nu toe de Wwz leek te overleven, althans ook bij vele na 1 juli 2015 tot stand gekomen sociale plannen op enigerlei wijze tot uitgangspunt werd genomen (zie in dat kader recent nog: AWVN quickscan sociale plannen 12-2016), lijkt met deze uitspraak het definitieve einde van het gebruik van de kantonrechtersformule nabij. Als in de nabije toekomst de transitievergoeding ook bij sociale plannen de norm gaat worden dan zal dit met name voor oudere werknemers – en in het bijzonder voor bij reorganisaties extra kwetsbare oudere werknemers met relatief korte dienstverbanden – zeer nadelig uitpakken.
Auteur: Bas Westerhout