Nadat de Hoge Raad in 2008 het toonaangevende arrest Stoof tegen Mammoet gewezen had, heeft hij de uitleg en toepassing van de artikelen 7:613 BW en 7:611 BW door rechtspraak (Monsieurs tegen Wegener uit 2011 en Fair Play uit 2019) verder ontwikkeld. Ook de literatuur liet zich niet onbetuigd. En kenmerkend voor het thema van de eenzijdige wijziging is dat het telkens weer beïnvloed wordt door andere (arbeidsrechtelijke) vraagstukken zoals de uitleg van de cao, de ondubbelzinnige instemming van de werknemer, de betekenis van het incorporatiebeding, het binnen een overeenkomst tussen partijen bestaande gerechtvaardigd vertrouwen (art. 3:35 e.v. BW) ten aanzien van het bestaan van een arbeidsvoorwaarde, het medezeggenschapsrecht (de rol van de ondernemingsraad) en de al dan niet vermeende toezegging door de werkgever aan de werknemer (PontMeijer-arrest, 2018).
In de recent uitgebrachte tweede druk van het boek “Eenzijdige wijziging van de arbeidsovereenkomst” gaan Sjef de Laat, Leopold Holtus, Ribca van Wijngaarden en Bas Westerhout in op onder meer de vraag of een werkgever eenzijdig de werknemer een – substantiële – verlaging van het loon kan opleggen? Kan de werkgever eenzijdig de arbeidsduur of de arbeidstijd fors, verkorten? Kan de werkgever eenzijdig de functie van de werknemer wijzigen en hem opdragen, al dan niet met verlaging van het loon, deze andere functie te gaan vervullen? Hoe werkt verlaging van een pensioenpremie bij de driehoeksverhouding werkgever-werknemer-pensioenfonds? Hoe gaan we om met begrippen als solidariteit en redistributie in deze lastige coronatijd? Deze en vele andere vragen passeren de revue in dit boek.
