Voor invoering van de Wwz leidde een niet strikt noodzakelijke op non-actiefstelling veelal tot toekenning van een (veel) hogere vergoeding dan wanneer de neutrale kantonrechtersformule zou zijn toegepast. Na inwerkingtreding van de Wwz oordeelden onder meer de Amsterdamse kantonrechter (ECLI:NL:RBAMS:2017:1599) en het Gerechtshof Arnhem-Leeuwarden (ECLI:NL:GHARL:2017:827) dat een onterechte op non-actiefstelling kan worden bestempeld als ernstig verwijtbaar handelen en om die reden kan leiden tot toekenning van een billijke vergoeding.
Het Gerechtshof ’s-Hertogenbosch kwam daarentegen – ondanks een inleiding die anders doet vermoeden – tot een andere conclusie. In deze zaak werd een directeur direct na de mededeling dat zijn functie kwam te vervallen op non-actief gesteld, of in de bewoordingen van de werkgever “met betaald verlof gestuurd”.
Naar aanleiding van deze gebeurtenis oordeelde het Hof dat niet viel in te zien waarom het nodig was van de directeur te verlangen dat hij per direct het pand verliet en dat zijn toegangspasje en zijn account op de computer meteen werden geblokkeerd. Daarbij overwoog het Hof dat dergelijke maatregelen passen bij een ontslag op staande voet en niet bij een voornemen om een werknemer vanwege bedrijfsorganisatorische omstandigheden te ontslaan. Bovendien oordeelde het Hof dat de werkgever (ook) geen afdoende reden voor haar handelwijze kon geven. Daarbij oordeelde het Hof ook nog dat deze handelwijze nog schrijnender was nu de directeur als ruim 26 jaar bij de werkgever in dienst was en uit eerdere gedragingen van zijn werkgever had mogen afleiden dat hij tot dan veel voor de onderneming had betekend. Na deze overwegingen kwam het Hof tot de conclusie dat dergelijk gedrag weliswaar verwijtbaar was, maar niet ernstig verwijtbaar (ECLI:NL:GHSHE:2017:2542).
Uit deze rechtspraak blijkt weer eens tot welke bizarre uitkomsten de Wwz leidt: daar waar binnen het algemene overeenkomstenrecht geldt dat iedere toerekenbare tekortkoming in de nakoming van contractuele verplichtingen leidt tot een schadevergoedingsverplichting, geldt deze verplichting in het – oorspronkelijk met name ter bescherming van de kwetsbare werknemer tot stand gekomen – arbeidsrecht niet langer voor de werkgever. Zolang de werkgever verwijtbaar, maar niet ernstig verwijtbaar, handelt kan hij daar sedert de inwerkingtreding van de Wwz betrekkelijk eenvoudig mee weg komen.
Author: Bas Westerhout
