datum: 6 februari 2018
Uit een recente uitspraak van de rechtbank Amsterdam blijkt dat (sommige) rechters gelukkig uiterst kritisch blijven bij de beoordeling van payrollconstructies.
In deze zaak ging het om een beveiliger die enkele weken voor het einde van zijn derde arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd met een beveiligingsbedrijf werd uitgenodigd na het einde van zijn derde arbeidsovereenkomst bij een payrollbedrijf in dienst te treden. Tijdens dit gesprek kreeg de beveiliger te horen dat alles hetzelfde zou blijven met uitzondering van de salarisbetaling die voortaan door het payrollbedrijf zou worden gedaan. De beveiliger trad daarop voor zes maanden in dienst bij het payrollbedrijf. Vlak voor het einde van deze termijn ontving de beveiliger een brief waarin werd aangekondigd dat zijn overeenkomst na het verstrijken van de termijn van zes maanden van rechtswege zou eindigen. De beveiliger werd daarna niet meer tot het werk toegelaten en kreeg ook geen loon meer. De beveiliger verzocht de rechter vervolgens voor recht te verklaren dat hij voor onbepaalde tijd in dienst was bij het beveiligingsbedrijf en recht had op loondoorbetaling te vermeerderen met de wettelijke verhogingen.
De rechtbank oordeelde dat, ondanks de met het payrollbedrijf gesloten schriftelijke overeenkomst, niet kon worden vastgesteld dat het payrollbedrijf als werkgever kon worden beschouwd omdat het beveiligingsbedrijf degene was die (steeds) het gezag had bij de uitvoering van de werkzaamheden en om die reden moest worden gekwalificeerd als werkgever. Weliswaar was het payrollbedrijf op papier werkgever, maar uit de feiten en omstandigheden bleek dat niet was voldaan aan de wettelijke elementen van een arbeidsovereenkomst tussen het payrollbedrijf en de beveiliger. Om die reden oordeelde de rechter dat het vermoeden bestond dat de constructie met het payrollbedrijf slechts was gekozen om de ontslagbescherming te ontlopen, wat reden is om door deze constructie heen te kijken. De rechter wees de verzoeken van de beveiliger toe inclusief een verhoging van 25% over het achterstallige bruto salaris.
Bron: Rechtbank Amsterdam 19-1-2018
Auteur: Bas Westerhout