Veel werknemers reizen elke dag op en neer van huis naar het werk en weer terug. Zo ook deze werknemer in dienst van Connexxion. De werkgever heeft op enig moment de reistijdvergoeding stop gezet en de werknemer meent na dat moment nog (steeds) aanspraak te kunnen maken op die reistijdvergoeding. De Kantonrechter zegt ja en het Gerechtshof zegt uiteindelijk nee. Ter achtergrond informatie: er bestaat in Europa een richtlijn betreffende de organisatie van de arbeidstijd die tot doel de veiligheid en de gezondheid van werknemers te beschermen. Die richtlijn regelt echter niet de wijze van beloning van de als arbeidstijd gekwalificeerde reistijd. Over een met de reistijd gepaard gaande loonbetalingsverplichting van de werkgever moet gekeken worden naar de relevante bepalingen van het nationaal recht. En in de Nederlandse wet is juist geen verplichting tot vergoeding van reistijd opgenomen, ook niet als die reistijd als arbeidstijd in de zin van de Arbeidstijdenwet heeft te gelden. Het feit dat de reis plaatsvindt onder gezag van de werkgever omdat hij degene is die de wijze van vervoer bepaalt maakt dat niet anders.
Auteur: Thijs Muffels
