In de wet is expliciet bepaalt dat een vordering tot toekenning van bovenwettelijke vakantie verjaart door verloop van vijf jaren na de laatste dag van het kalenderjaar waarin de aanspraak is ontstaan. Voor wettelijke vakantiedagen geldt zelfs een kortere termijn. Deze vakantiedagen vervallen immers zes maanden na de laatste dag van het kalenderjaar waarin de aanspraak is ontstaan. Een vervaltermijn is – althans dat is de bedoeling van een dergelijke termijn – hard. Een vervaltermijn kan ook niet worden gestuit terwijl dat bij een verjaringstermijn wel het geval is. Na stuiting begint er een nieuwe verjaringstermijn te lopen.
In een recent (op 15 juni 2021) gepubliceerde uitspraak van de rechtbank Noord-Holland stelt de werknemer zich op het standpunt dat hij recht heeft op uitbetaling van de opgebouwde vakantie-uren. Daarbij meldt werknemer gelijktijdig dat de verjarings- en vervaltermijn buiten beschouwing gelaten moet worden. Dit omdat de werkgever de werknemer niet heeft geattendeerd op de door werknemer opgebouwde vakantie-uren. De werkgever meent dat de vakantie-uren zijn verjaard en/of vervallen.
In deze zaak kan er toch – juist gelet op de in de wet verankerde termijnen van vijf jaar respectievelijk zes maanden geen ruis op de juridische lijn bestaan? Vijf jaar is vijf jaar tenzij gestuit en zes maanden is zes maanden zonder dat stuiting mogelijk is. Desondanks wordt de verjarings- en vervaltermijn opzij geschoven. Maar met welke reden dan?
In eerdere uitspraken van het Europese Hof van Justitie is bepaald dat de werkgever de werknemer op nauwkeurige wijze en tijdig moet informeren over zijn vakantierechten. Deze informatieplicht heeft als doel de werknemer tijdig in de gelegenheid te stellen nog van zijn vakantiedagen gebruik te maken, bij gebreke waarvan het recht op vakantie en/of een financiële vergoeding voor niet-opgenomen dagen niet komt te vervallen.
Daarbij komt dat het recht op jaarlijkse vakantie met behoud van loon een fundamenteel beginsel is van de Europese Unie en een dwingend karakter heeft. Dat recht is ook voor alle werknemers vastgelegd in het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie. En de betreffende bepaling in het Handvest geeft werknemers rechtstreeks een recht, welk recht een werknemer dus ook kan laten gelden in een mogelijk geschil met zijn werkgever over opgebouwde vakantiedagen.
Het is dus van groot belang dat de werkgever:
Voldoet de werkgever niet aan de verplichtingen onder 1, 2 en 3 dan is de kans dus groot dat de werkgever zich niet kan beroepen op verjaring en/of verval van vakantiedagen met alle financiële gevolgen van dien.
Auteur: Thijs Muffels
Bron uitspraak: Rechtbank Noord-holland, 10 maart 2021, ECLI:NL:RBNHO:2021:4427
